İstanbul'da İETT savaşları vol.1

Sabahları bilhassa minik tombik teyzeler tarafından itilip kalkılmaktayım. O sırada ondan çok daha önde olmam ve otobüse daha evvel adım atma ihtimalimin teyzeye verdiği iç sıkıntısı, kıyın kıyın yanaşıp yanımdan elini otobüsün kapısına uzatıp, diğer eliyle beni itmesiyle son buluyor.
Sonra mı?
Teyze poposunu bir türlü devşiremiyor otobüsün içine, o kapıda debeleniyor da debeleniyor tek ayağı havada. Arkada artan kalabalığın bastırmasıyla bir el atıyorum popoya, otobüse girip huzuru bulan popo, bu sefer de boş koltuk bulma güdüsüyle adeta bir savaşçı gibi etrafı kesiyor. Boş koltuk yoksa illa bir liseli vardır, diye düşünüyor teyze. Ve ilerliyor...