Jerzy
Kosinsky, Boyalı Kuş kitabında "Kendi kendine yaşardı insan. Gönül
rahatlığına erişmeyip yapmadığı bir işin pişmanlığıyla kıvranarak kendi
gözündeki değerini yitirirse, sürgüne gönderilip lanetlilerin dünyası üzerinde
sonu gelmez bir yolculuğa çıkan ifritlere dönerdi. Kendine saygısını yitirir, yaşamının
anlamı kalmazdı. Her birimize değer kazandıran şey bize küfredildiği zaman
bunun öcünü alabilme gücümüzdü." der. (E yayınları,Çev. Aydın Emeç)
Kosinsky kara
vicdanları yıkayıp temizlemeye yönelik mi yazmıştı bu kitabı, yoksa bir intikam
biçimi olarak mı bilmiyorum. Gün savaş günüydü, hava cehaletten göz gözü
görmeyecek derecede kararmıştı. Herkesin acısı başka birinden çıkıyordu… Her
ikisi de olabilir.
Ama benim bugün
kafamı dönüp dönüp kurcalayan şey, insanın kendi gözündeki değeri canlı
tutmanın ne denli zor olduğu… Kendi gönül rahatlığıyla, istediği gibi yaşamak;
lanetlenmeden yaşamak; kendine saygını yitirmeden yaşamak…?
Evet,
diyordu ki; "her
birimize değer kazandıran şey bize küfredildiği zaman bunun öcünü alabilme
gücümüzdü". Var mı böyle bir gücünüz?
1 yorum:
🍪🍪🍪🍰☕🥄
Yorum Gönder