Az önce arkadaşımla paylaştığım bir düşüncemi buraya da yazmam gerektiğini düşünüyorum. Hatta bu konuda sayfalarca sıkıntımı dile getirebilirim. İstanbul'a ne işe yaradığı belli olmayan ve hatta hakikaten bir halta yaramayan binlerce kavak ağacını dikenin allah belasını versin...
Bu girizgahtan sonra, ilkbaharın bu güzel görüntüsü, sıcağı, coşkusu bir yana, ben her bahar nefessiz kalıyorum. Hani bir şarkı vardı ya "Ben her bahar aşık olurum" diye, yok! Alerji, astım krizlerini aşarsan illa bi fingirdersin de o kadarına enerjim kalmıyor oksijen sevdam yüzünden. Yine gelsin antihistaminler, dekonjestanlar ve benzeri yardımcı hap-sprey-ne ararsan hedeleri...
Aşık da maşuk da olamazsın bu havasızlıkta, bünye kabul etmez.
Ayrıca hakikaten birileri açıklayuabilir mi, kavak ağacının bilinen herhangi bir faydası mı varmış da biz kadir kıymet bilmezlik yapıyoruz?
Alkolle ilgili ciddi sıkıntı ve kazaların yaşandığı dönemi mişli geçmiş zamanda bıraktığımdan beri, keyfe keder 1 - 2 kadeh dışında ağzıma değdirmediğim, eskisi kadar ilgi duymadığım o terletici, bunaltıcı ve fakat güzel kafa yapıcı içeceklere, ertesi sabah baş ağrıları-mide krampları-bağırsak sorunlarına rağmen yeniden bir meyil hissetmekteyim. Belki de baharın şu yan etkilerini hızla atlatabilmek umuduyla şu bir iki ayı kafası iyi geçirmek iyi olur diye bir iç geçirme olabilir bu benimkisi. Aman alkolle yaklaşmayın ama mümkünse, başlamamak başlamamak başlamamak...başlamak istiyorum nihayetinde. Zaten kim ki bir şeyden şiddetle kaçınır, mutlaka ona karşı tutku duyuyordur. Bağımlının da mayasında vardır bu. Valla!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder