Bir şeyler için çabalamak gerekiyor ama tam şevki aldığınızda benim gibi kendi duvarlarınıza çarpıp tıkanıyorsanız o iş zor... Bir konuda kendimden çok emin olduğumda, yüzde yüz başarı alacağımı bildiğimde, o şey için çabalama ihtiyacı ve gerekliliğimi de kaybediyorum. Hata mı ediyorum? Hep zorun peşinde koşar da iyi olduğun konuları es geçersen, hiç kimse senin bir konuda iyi olduğunu keşfedemez.
HaH! İşte burada nereye geliyorum biliyor musunuz? "İnsanlardan banane? Onlar aslında hiç görmezler..." Bu kafamdan dışarıya şiddetle başveren bir laf değildir , aksine gayet sakin, omuz silkerek... böyle çok da umursamadan, kendiliğinden çıkan bir laftır ağzımdan. Boşvermek de değil, anlatamıyorum, tıkanıyorum bu durumu anlatırken...
Oldukça umursamaz, bir o kadar da hassassa eğer zihnin,
sürekli birbirine dolanıp dolanıp birbirine karışamayan siyahlarla beyazların varsa,
yani griye ulaşmak konusundaki arzuların her zaman canlı değilse,
üstelik istediğinde de inatçı köşelerin buna izin vermiyorsa...
Reddettiğin sistemin içinde eriyip gittiğini farkettiğinde bile kaçıp gidemezken (Ve bunu alıntılamadan edemeyeceğim!) Sahip olduklarının sonunda sana sahip olduğu bir köleysen (F.C.99)
O kadar da masum sayılmazsın. Masum sayılmayız. Masum sayılmam. En azından kendimle olan savaşımdan bir galip çıkartana dek.
Ya taşıp dökülecek, ziyan olacaksın, ya da küçülüp kabına sığacaksın, bu kadar mı yani ???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder